#54 - maart 2011

Peter Jennekens: De Dood waart rond in de onderaardse groeven

Het is geen plezierig onderwerp, maar een onlosbaar makend onderdeel van de historie van de groeven en direct verbonden met de vele mensen, die er gewerkt hebben of de groeven incidenteel hebben bezocht. Soms werden mensen getroffen door een noodlottig ongeval, verdwaalden zij zonder het daglicht nog ooit te zien of verkozen in de donkere ondergrond de dood boven het leven.
De gegevens en informatie over de tragische gebeurtenissen in de ondergrond zijn door de auteur in de loop der jaren ontleend aan openbare bronnen, zoals archiefstukken, boeken, kranten- en tijdschriftartikelen. Hiermee heeft hij geen volledigheid willen benadrukken, omdat informatiebronnen niet altijd even betrouwbaar zijn. Door zijn onderzoek is er evenwel een indrukwekkende lijst van tragische voorvallen ontstaan, die chronologisch -terug gaand in de tijd- zijn genoteerd. Het meest recente dateert uit 2008, het oudste bekende sterfgeval gaat terug tot 1504 en de tragiek heeft in de onderaardse groeven van zowel het Nederlandse als het Belgische Mergelland plaatsgevonden.


Joop Smit - Spannende tochten met een smokkelaar door de berg

Op een reünie van 2CV-rijders in Almere maakte de auteur kennis met een kwieke nestor, de 80-jarige Willem Klaassen uit Amsterdam, die dezelfde passie voor deze auto’s deelde. Tijdens hun gesprek kwam Maastricht en met name de andere hobby van de auteur, de onderaardse mergelgroeven, ter sprake. Daarop reageerde Klaassen enthousiast en vertelde verhalen uit zijn jeugd, toen hij met zijn vader in hun vrachtauto naar Maastricht (ENCI) kwam en bij zijn oom bleef logeren. Deze oom was kantonnier van beroep, maar vulde zijn karig loon aan met lucratieve en spannende smokkeltochten door de onderaardse gangen van de Sint Pietersberg naar België en terug. Willem mocht mee en op verzoek van de auteur zette hij zijn herinneringen op papier.
Dit resulteerde in een mooi verhaal, dat met een nog jongensachtige bravoure verhaalt van nylonkousen en rode Bastos, van zee-egels en kolengestookte vrachtauto’s en driekanten in plaats van pijlen. Puur avontuur!


Rob Heckers - Meten is weten

Als de groeve Caestert ter sprake komt, dan is een van de steevaste items de hoogte van de gangen. Vijftien meter, zelfs achttien meter wordt regelmatig geopperd. Onlangs nog vertelde een gids in het Noordelijk Gangenstelsel van de zestien meter hoge gangen in Caestert. De groeve krijgt dus vaak mythische proporties toebedeeld, maar hoe realistisch zijn deze hoogten?
De auteur besloot om in samenwerking met enkele collega’s berglopers klaarheid in deze zaak te brengen. Met behulp van een professionele digitale laser afstandmeter werden de hoogste gangen de juiste hoogte in kaart gebracht en op een plattegrond ingetekend. Tot hun verbazing bleken de hoogste gangen niet in de Caestertgroeve te liggen, maar in de aangrenzende Kapelgroeve.